,,Lokalna” w oczekiwaniu:

Niedzielne popołudnie. W Szczecinie ,,Lokalna” była pełna po brzegi, choć Portowcy grali na wyjeździe. Telewizory rozświetlały wnętrze, a kibice przy stołach trzymali kufle jak amulety.

– Trzeba dziś walczyć jak o życie – powiedział Bolo, wbijając wzrok w ekran. – Trzy porażki z rzędu? To się nie może wydarzyć.

– Spójrz na tabelę – westchnął Zefir. – Jesteśmy trzynastą siłą ligi. To już nie żarty.

Marta poprawiła szalik. – Może dziś się przełamią. Muszą.

Iga siedziała z dyktafonem, notując każde słowo. – Dziś w Warszawie nie chodzi tylko o wynik. Na trybunach siedzi nowy rozdział Pogoni – mruknęła.

Łazienkowska – początek:

17:30. Warszawa. Stadion Legii pulsował zielono-białą falą. W loży VIP obok Alexa i Tana Keslera siedział mężczyzna w eleganckiej marynarce. Thomas Thomasberg obserwował murawę z zimnym spokojem, rozmawiając krótko z właścicielem i prezesem.

Na boisku mecz rozpoczął się ostro. Już w pierwszej minucie Grosicki huknął z dystansu – nad poprzeczką. Chwilę później Weisshaupt został sfaulowany w polu karnym. Rzut karny. Rajović uderzył pewnie. 1:0 dla Legii.

– I znowu w plecy – jęknął Młody w ,,Lokalnej”. – Zawsze to samo.

Cojocaru ratował Pogoń przed kolejnym ciosem, odbijając strzał Piątkowskiego. Kapustka nie trafił w dobitce.

Grosicki odpowiedział rajdem i dośrodkował do Molnára, ale Węgier nie trafił czysto w piłkę. Juwara spróbował z wolnego – Tobiasz obronił.

Do przerwy było 1:0.

Druga połowa – walka bez nagrody:

Gra utknęła w środku pola. Nerwy, faule, brak dokładności. Dopiero w 76. minucie po rzucie rożnym Kapuadi strzelił głową – Cojocaru wyciągnął się jak pantera. Piłka jeszcze trafiła w słupek po odbiciu od Hujy.

– Mieliśmy szczęście – mruknęła Marta, ściskając szalik.

Rajović mógł podwyższyć, ale znów cudowna parada rumuńskiego bramkarza uratowała Pogoń.

Gwizdek końcowy. Legia zwyciężyła 1:0. Dla Pogoni – trzecia porażka z rzędu.

Po meczu – zapowiedź zmian:

Na trybunach Thomasberg ściskał dłoń Alexa. – Potrzebujecie nowej drogi – powiedział po angielsku. – Ja mogę wam ją pokazać.

Kesler skinął głową. – Wkrótce.

W ,,Lokalnej” zapanowała cisza. Ludzie powoli dopijali piwo.

– To już nie drużyna, to widmo – powiedział Bolo. – Bez nowego trenera nie damy rady.

– Ale kim on jest, ten Duńczyk? – zapytała Marta. – Skąd mamy wiedzieć, że nas poprowadzi?

– A jeśli to kolejny eksperyment? – dorzucił Zefir. – Za dużo już ich było.

Iga włączyła dyktafon. – Kibice rozdartego serca. Czekają na cud, ale boją się kolejnego zawodu.

W kącie sali czarny charakter sączył piwo, wpatrując się w ekran. – Thomasberg, co? Kolejny, który myśli, że poskromi Szczecin… – uśmiechnął się krzywo.

Epilog:

Wieczór w Szczecinie był ciężki. W wiadomościach mówiono o ,,trzeciej porażce Pogoni” i o ,,nadchodzącym nowym trenerze”.

W ,,Lokalnej” kibice siedzieli do późna. Dyskutowali, kłócili się, marzyli.

– Granatowo-bordowe serca biją, choć bolą – powiedziała Marta.

– Będą biły, aż ktoś wreszcie je poskłada – dodał Bolo.

Za oknem cichło miasto. A w cieniu, przy dworcu, czarny charakter odpalił papierosa. – Niech przychodzi. Każdy trener myśli, że zna Pogoń. A ja wiem, jak rozbić ją od środka.

Granatowo-bordowe serca czekały na nowego wodza. Ale i na nową próbę.